Piszą i tak; absurd goni absurd

link: http://firsteleven.com/aktualnosci/absurd-goni-absurd-czyli-jak-slask-szkoli-juniorow/211

Od dłuższego czasu źle się dzieje we wrocławskim Śląsku. Konflikt pomiędzy większościowym właścicielem klubu, czyli Wrocławskim Konsorcjum Sportowym a miastem Wrocław niekorzystnie wpływa zarówno na wizerunek, jak i wyniki czysto sportowe. Tracą na tym wszyscy – udziałowcy, piłkarze, kibice, ale też ci, o których często się zapomina – młodzi piłkarscy adepci, którzy marzą o tym, aby w przyszłości dumnie reprezentować barwy Śląska na poziomie Ekstraklasy.

Ale po kolei. Sytuacja jeśli chodzi o juniorską piłkę we Wrocławiu jest bardzo specyficzna i trzeba cofnąć się o kilkanaście lat, aby tak naprawdę mniej więcej zrozumieć o co w tym wszystkim chodzi. Wtedy bowiem powstało Młodzieżowe Stowarzyszenie Piłkarskie Śląsk, które początkowo funkcjonowało wewnątrz klubu, ale z czasem stało się odrębnym ciałem. Dlaczego? Jak nie wiadomo o co chodzi, to oczywiście chodzi o kasę. Władze Śląska chciały pozbyć się kosztów, poza tym zespół czysto młodzieżowy mógł liczyć na różnego rodzaju przywileje ze strony miasta i przekalkulowano, że tak będzie zwyczajnie korzystniej jeśli chodzi o aspekt finansowy.

Wytworzyła się więc absurdalna sytuacja, w której junior ze Śląska nie mógł trafić do seniorskiej drużyny wrocławskiego klubu. Konieczne było dokonanie transferu między dwoma podmiotami, co oczywiście zahamowało rozwój młodych piłkarzy. Dochodzimy tutaj do potężnego paradoksu. Wymogi licencyjne nakładały na ekstraklasowe kluby konieczność współpracy z młodzieżowymi zespołami, ale ta na linii Śląsk-Śląsk nie była możliwa z powodu konfliktu władz wrocławskiej drużyny i przedstawicieli Młodzieżowego Stowarzyszenia Piłkarskiego. Zarząd Śląska, chcąc uniknąć problemów z otrzymaniem licencji, rozpoczął więc fikcyjną współpracę z juniorskimi oddziałami ekipy Parasolu Wrocław i sprawa została zamieciona pod dywan.

Żeby było ciekawiej, w całej historii pojawia się jeszcze jeden... Śląsk. Tym razem jest to Wojskowy Klub Sportowy, który kilka lat temu włączył w swoje struktury zarówno Młodzieżowe Stowarzyszenie Piłkarskie, jak i lokalny klub Top Talent Wrocław, znany z dobrego szkolenia młodzieży, ale też, jak się nieoficjalnie mówiło, rażącej niegospodarności. W ekstraklasowym Śląsku doszło do roszad na najważniejszych stanowiskach i udało się nawiązać jako taką współpracę z Wojskowym Klubem, jednak, w związku z kolejnymi zmianami w procedurze licencyjnej, jakiś czas później znowu nastąpiły przetasowania w konstrukcji klubu i młodzieżowych ekipach. Nowe wytyczne mówiły jasno – nie wystarczy już tylko patronować juniorskim drużynom, trzeba mieć je w swojej strukturze.

CZYTAJ TAKŻE: ODBIERZ DARMOWE 123 ZŁ OD FIRST ELEVEN!

Czyli Śląsk musiał wrócić do tego, od czego kilkanaście lat wcześniej udało mu się uwolnić – powołać młodzieżowe drużyny pod swoim szyldem. Wyselekcjonowano więc około 100 (teoretycznie) najlepszych juniorów z Wojskowych i powołano Akademię Piłkarską WKS Śląsk Wrocław SA, która przejęła miejsca WKS-u w najwyższych juniorskich ligach. Dlaczego teoretycznie? Ano dlatego, że nie obeszło się bez pomyłek i błędów w selekcji. Najlepszym przykładem jest tutaj 'odpuszczenie' utalentowanego napastnika Oskara Trzepacza, który nie znalazł uznania w oczach trenerów Akademii i był skazany na granie w Wojskowych, w barwach których przez dwa sezony strzelił blisko 100 goli! Naturalną koleją rzeczy było więc włączenie nastolatka do kadry ekstraklasowego Śląska, jednak z powodu biernej postawy działaczy nigdy do czegoś takiego nie doszło. Dlaczego? Zapytaliśmy o to samego zainteresowanego, który coraz śmielej przebija się do składu I-ligowej Olimpii:

Wszystko zaczęło się od tego, że zarządowi nie spodobał się fakt rozpoczęcia przeze mnie współpracy z agentem piłkarskim. Twierdzili, że jest to całkowicie zbędne i że niedługo dostanę szansę treningów z rezerwami ekstraklasowego Śląska. Na obietnicach się jednak skończyło. Pan Sikorski, prezes Wojskowych, twierdził że załatwi mi spotkanie z prezesem Śląska, Pawłem Żelemem, ale nigdy do czegoś takiego nie doszło i tym samym nie było możliwości, żebym podpisał jakikolwiek kontrakt. Postanowiliśmy więc z rodzicami, że nie będziemy dopraszać się o cokolwiek i wraz z agentem zaczęliśmy rozglądać się za nowym klubem. Wtedy pojawiło się zainteresowanie ze strony Olimpii Grudziądz, która od samego początku potraktowała mnie niezwykle poważnie – dyrektor sportowy pojawiał się na moich meczach we Wrocławiu, a prezes i trener przedstawili mi plan dalszego rozwoju, w tym także, co ważne, pogodzenie piłki ze szkołą. Spodobało mi się ich podejście i postanowiłem związać się z nimi umową. Jedyną osobą ze Śląska, która zawsze życzyła mi dobrze, był mój trener – Grzegorz Maligranda.

W przeciwieństwie do prezesa, wspierał mnie i doradzał, mówił że muszę mocno stąpać po ziemi i że mam szansę w przyszłości na osiągnięcie sukcesu. Nawet teraz, kiedy jestem zawodnikiem Olimpii, zawsze mogę na niego liczyć. Nie ma co ukrywać – Śląsk Wrocław potraktował mnie zwyczajnie źle i mam do nich o to żal. Nigdy nie otrzymałem od prezesa Sikorskiego żadnych wyjaśnień, a jedyne co mnie spotkało to milczenie i unikanie kontaktu ze strony zarządu.

Okej, można się pomylić i nie docenić początkowo talentu młodego zawodnika, ale zawsze warto przyznać się do błędu i postarać się go naprawić. Tymczasem, jak widać, Trzepacz, mimo tego, że bardzo chciał związać się z klubem ze swojego miasta, tak naprawdę od początku był skazany tylko na siebie i zarząd klubu całkowicie zignorował jego sprawę. Nijak ma to się więc do hasła Akademii, o którym możemy przeczytać na jej stronie internetowej: "Dążymy do tego, żeby pierwsza drużyna Śląska Wrocław w przyszłości zdobywała liczne trofea przy największym udziale naszych wychowanków."